Forma architektoniczna z założenia miała być prosta i skromna.
Szkoła Architektury jest przede wszystkim miejscem edukacji przyszłych twórców przestrzeni, więc powinna niejako dawać przykład. W związku z tym projektując chciałem uniknąć stworzenia obiektu będącego popisem architektonicznym. Dążyłem do stworzenia formy, skromnej i prostej geometrycznie, ale ciekawej i eleganckiej. Stąd ograniczenie do niewielkiej ilości materiałów jak drewno, szkło i tynk, oraz budowanie obiektu z prostych brył geometrycznych.
Ramy konstrukcyjne z drewna klejonego, rozstawione w odległościach co 400 cm stanowią odbicie sąsiadującej parkowej zieleni. Na wschodnim odcinku hallu ramy te są porozsuwane, odpowiadają na swobodne ukształtowanie zieleni parkowej, dalej na zachód ustawiają się w równym rzędzie na kształt szpaleru alejki parkowej. Na końcu hallu, na jego osi, wsunięta jest wyższa bryła, akcent kompozycyjny w postaci biblioteki. Hall przecięty jest pod kątem prostym dwoma podłużnymi skrzydłami edukacyjnymi, usytuowanymi na osiach stawów parkowych. Na krańcach skrzydeł edukacyjnych znajdują się: od strony północnej sale studenckie z widokiem na park, od strony południowej sala audytoryjna i sala prac plastycznych. Podczas opracowania projektu ważne było, aby pomieszczenia szkoły miały połączenie widokowe z otaczającą zielenią. Zwłaszcza zależało mi na tym, aby studenci spędzający dużo czasu w salach studenckich, mieli z nich widok na zieleń parkową lub wzgórza morenowe. Stąd usytuowanie sal studenckich na osiach stawów parkowych. Częścią środkową skrzydeł są pokoje indywidualne nauczycieli i pracowników.
Bryły tworzące szkołę formą odpowiadają ich funkcjom. W miejscach większych skupisk ludzi i prac grupowych bryły są większe i bardziej przejrzyste. Natomiast przestrzenie bardziej prywatne, jak pokoje indywidualne nauczycieli, są zbudowane z „kontenerów” porozsuwanych względem siebie, odpowiadających indywidualnemu charakterowi pracy. Miejsce najważniejsze – biblioteka – jest najwyższa i zamknięta na hall, otwarta jedynie na zielone wzgórza morenowe. Forma ta wynika z charakteru pracy w ciszy i skupieniu.
-
Najważniejsze cechy projektu architektonicznego Szkoły Architektury:
- prosta forma budynku, będąca odpowiedzią na najbliższe otoczenie, zbudowana z zastosowaniem szlachetnych, naturalnych materiałów, dała efekt w postaci czystej architektury
- forma budynku dostosowana do charakteru zajęć – pomieszczenia zajęć plastycznych oraz sale dla wielu osób o dużych przestrzeniach, z dużą ilością przeszkleń, pomieszczenia pracy w skupieniu mają bardziej kameralny charakter
- otwarcie budynku na otaczającą zieleń, kontakt z otaczającym terenem i zielenią
Projekt szkoły architektury był moją pracą dyplomową na Wydziale Architektury Politechniki Gdańskiej. Promotorami pracy byli profesor Andrzej Baranowski oraz doktor Robert Idem, recenzentem był doktor Marek Gawdzik.
